Rehabilitacja po urazach rdzenia kręgowego

Uraz rdzenia, bez względu na umiejscowienie niesie za sobą poważne konsekwencje fizyczne w postaci niedowładów, zaburzeń czucia, zaburzeń czynności fizjologicznych.
Nawet przy częściowym uszkodzeniu, powstałe deficyty prowadzą do długotrwałej niepełnosprawności fizycznej. Konieczność poruszania się na wózku inwalidzkim, bariery architektoniczne, problemy z podjęciem pracy lub w miejscu pracy mogą prowadzić do izolacji społecznej i w konsekwencji do problemów na tle psychologicznym.
Dlatego, jednym z najważniejszych elementów w procesie rekonwalescencji osoby po urazie rdzenia, jest wdrożenie kompleksowego programu rehabilitacji, dostosowanego indywidualnie do potrzeb osoby poszkodowanej.
Częścią takiego programu jest rehabilitacja ruchowa. Jej celem, jest przywrócenie maksymalnej sprawności fizycznej poprzez reedukację utraconych wzorców ruchowych lub naukę nowych (kompensacyjnych), poprawę siły mięśniowej. Konieczna jest praca na poziomie partycypacji czyli przenoszenia wytrenowanych ruchów i funkcji na płaszczyznę życia codziennego: obracanie, wstawanie, przesiadanie, chwytanie, ubieranie, przenoszenie przedmiotów itp.

Bardzo ważne jest to, by dobrze i starannie dobrać i przeprowadzać terapię zarówno na poziomie strukturalnym jak i funkcjonalnym. Prawidłowo prowadzone usprawnianie, zabezpiecza pacjenta również prze powstawaniem patologii wtórnych w układzie ruchu wynikających z przeciążeń.

Uraz rdzenia, bardzo często wiąże się z utratą lub znacznym osłabieniem funkcji chodu. W takiej sytuacji, konieczny jest prawidłowy dobór odpowiedniego wózka, adekwatnego do wysokości uszkodzenia oraz wytrenowania pacjenta.